01/12/2025
Het ABC-model als basis voor succes!?
Mijn taak als (vaste Melody) columnist van de Emmen on Ice Curling Cup is om een zo objectief mogelijk beeld te schetsen van wat er gaande is op de ijsbaan in Emmen. Toen ik zojuist op mijn gemakje terugreed naar huis, liet ik de avond eens aan me voorbijgaan. Het duurde niet lang voordat het ABC-model in mijn hoofd zat. Hier een klein beetje context:
Kijk, we voelen ons allemaal gelukkiger als drie belangrijke zaken in het leven kloppen: we willen zelf kunnen kiezen wat we doen (autonomie), we willen fijne mensen om ons heen hebben (betrokkenheid) en we willen het gevoel hebben dat we ergens goed in zijn (competentie).
Als deze dingen er zijn, zitten we lekker in ons vel. Maar als ze ontbreken, gaat onze motivatie al snel omlaag. Althans, dat zeggen slimme mensen die veel onderzoek deden naar hoe motivatie werkt. En eigenlijk klinkt het heel logisch, toch?
Met bovenstaande uitleg hoop ik jullie mee te nemen in de fascinerende wereld van het Melody-curlingteam.
Laat ik eens beginnen bij de voorlopige tussenstand:
Team 1: 4× winst (aka Flintfest)
Team 2: 2× winst en 2× verlies
Laten we beide teams eens onder de loep nemen aan de hand van het ABC-model.
Eén van de grootste verschillen tussen team 1 en team 2 is autonomie.
Kijk, de mini-captain van team 1 komt binnen met een broodje kipburger van een fastfoodketen in de buurt, eet deze op en geeft verder geen instructies aan zijn team. Hij geeft zijn teamgenoten “vrijheid”.
De CEO van team 2 is voornamelijk bezig deze vrijheden weg te nemen bij zijn teamgenoten. Strategieën, wisselprocedures, doordraaisystemen en tactische aanwijzingen volgen elkaar in rap tempo op. Wat zou u prettiger vinden? Wordt er rekening gehouden met de persoonlijkheid van teamgenoten en waar hun behoefte ligt? U mag het antwoord zelf invullen.
Kijk, je kunt betrokken zijn, maar je kunt ook té betrokken zijn. Je kunt je een beetje druk maken, maar je kunt je ook heel erg druk maken. Je kunt dingen een beetje controleren, maar je kunt ook alles willen controleren. Je kunt achteraf een beetje evalueren, maar je kunt ook tot in den treure doorgaan met evalueren. Wat zou uw voorkeur zijn?
Het leven van een CEO is ook niet zo eenvoudig: je moet voor je gevoel altijd maar richting geven en de route bepalen. En dan wordt er ook nog eens van je verwacht dat je competent bent in wat je doet. Helemaal als je bovenop je teamgenoten zit, moet je zelf continu het goede voorbeeld geven.
De vraag is: wanneer lukt dit? Als je een steen geregeld tegen de boarding gooit, of als je punten binnenhaalt voor je team?
Team 1 lijkt op dit moment beter in elkaar te steken; zij beschikken immers over de captain én de mini-captain.
Team 2 hangt er nog aan, ondanks de aanwezigheid van een CEO van een landelijk grote organisatie.
Het is fascinerend om te zien hoe een simpel potje curling ineens een spiegel wordt voor hoe het team als vrienden samenwerken, leiden en volgen. Misschien is succes op het ijs minder een kwestie van spierkracht en strategie, en meer van autonomie, betrokkenheid en competentie.
Eén ding staat vast: zolang de stenen glijden en de sfeer goed blijft, heeft het Melody team goud in handen. En ik? Ik blijf kritisch vanaf de zijlijn kijken hoe het ABC-model zich elke wedstrijd opnieuw ontvouwt op het koude, glanzende ijs van Emmen on ice.
