22/11/2024
Ons Eerste Jaar op Belbouys: groot avontuur, hard gewerkt, en veel gezelligheid..
1 jaar Op 22 november 2023 was het zover: het koopcontract werd getekend bij de notaris in Cahors. Met de sleutels in onze zak reden we naar Belbouys. Ons avontuur ging nu echt van start!
Gudo vertrok een week later weer naar Nederland om de grote vrachtwagen te helpen laden, terwijl het in Nederland sneeuwde. Op 2 december arriveerde de vrachtwagen en camper en aanhanger weer terug thuis op Belbouys. Want zo voelde het direct voor ons. De bus en motoren waren al hier. Met de hulp van lieve vrienden – sommigen bekend, anderen toen nog onbekend – was binnen vier uur 90 ton aan spullen gelost. Het was een krachtsinspanning, maar super teamwork!
Het werd kerst, en we werden verrast door een hoop lieve vrienden die kwamen helpen en de sfeer nog verder verwarmden. Een sfeervol kerstdiner, voor het eerst in de eetkamer aan de grote tafel. Want meestal blijft iedereen gezellig in de keuken hangen, waar we ook een grote gezellige eettafel hebben voor 8 personen.
In januari kwam er een nieuwe betonvloer in de hangar en de oude, krakkemikkige wanden werden door degelijke wanden vervangen.
Buiten werden de paden verbreed, en een vriend kwam ons met zijn graafmachine helpen om de terrassen en binnenplaats af te graven. Lichtgele castines, gewonnen uit een mijn op 1,5 kilometer afstand, werden in vijf vrachtwagenladingen over het terrein verspreid – met de graafmachine, de quad met kieper en niet te vergeten, een hoop handwerk. (blaren)
We maakten een soort rotonde op het terrein, zodat vrachtwagens er konden keren en wij makkelijk van ons huis naar de werkplaats konden rijden. Het eiland dat daardoor ontstond, werd door mij vol bloemen gezaaid. Ik was bang dat het niet genoeg zou zijn, dus bleef ik regelmatig wat bijzaaien. Het resultaat: een enorme bloemenpracht op het eiland dat in het voorjaar en de zomer in volle bloei stond.
Laurent, die we “onze boer” noemen, maait 16 hectare weiden en prairies voor ons en haalt ongeveer 220 grote rollen hooi van het land. Het hooi is voor zijn 80 blonde Aquitaine koeien. Iedere twee maanden laat hij een koe of kalf slachten, en wij mogen een vleespakket kopen. Het vlees is prachtig, en de koeien hebben een goed leven gehad.
Ondertussen werkten we ons drie slagen in de rondte om de gîtes op tijd klaar te krijgen voor het seizoen. Het was soms niet altijd even gezellig van vermoeidheid, maar dankzij de vele helpende handen was de gîte d’Amis als eerste af. Alles moest geschilderd worden, een nieuwe keuken moest worden geplaatst, maar de basis was solide. De grotere gîte, La Ferme, had meer werk nodig: muren, plafonds en kozijnen schilderen, de oude keuken eruit en een nieuwe erin. Later werd er ook een groot opzet zwembad toegevoegd.
De moestuin, die we met enthousiasme aanlegden, had niet altijd het weer mee. Of het regende dagenlang, of de zon brandde zo fel dat de grond keihard werd. Ondanks het vele werk aan het huis en het terrein, of dankzij, kreeg ik een pijnlijke ischias en later zenuwbeklemming. De moestuin groeide ondertussen over van gras, en op een dag trok ik de p***n uit de grond, rolde het gaas op en maaide het hele gebied om. (Ok, ik heb mijn uien, aardbeien en tomaten gered) Volgend jaar doen we het anders – ik kijk uit naar een moestuin op hoogte!
Vanaf het allereerste begin, 22 november 2023, hadden we gasten. Stagiairs, oud-stagiairs, vrienden en bekenden kwamen helpen. We genoten van het samen zijn, samen koken en eten. Er werd veel geklust, gemopperd maar gelukkig ook veel gelachen Het werk dat we verzetten was enorm. De Franse locals merkten op: "In het begin dachten we dat die Hollanders knettergek waren. Jullie hebben een tempo en gaan maar door."
Teddy (de foxterrier die geen foxterrier bleek) kwam in ons leven, nadat we besloten Cayou gezelschap te geven, omdat hij door de verhuizing en het reizen onrustig was geworden. We vonden haar in het asiel in Brax, bij Agen. Ze leek een foxterriërmix – klein, schattig en vol energie. Al snel groeide ze uit tot een stevige, gespierde hond van 26 kilo. Ze heeft de energie van een atoombom en een uithoudingsvermogen dat zijn weerga niet kent. 's Avonds, klokslag 21:00 uur, valt ze – liefst op schoot – als een blok in slaap. Cayou is blij met haar, al vindt hij haar soms een beetje te vermoeiend. Iedereen die haar ontmoet, wil haar mee naar huis nemen. Teddy is een allemansvriend, waaks, maar altijd vriendelijk en alert. In augustus werd ze één jaar oud, en we zijn dol op dit gekke vrolijke beest.
We genoten van lange zomeravonden, het heerlijke zwembad, de lounge-eieren, de energie van het huis en de gasten die kwamen en gingen. Oud-buren, bekenden, maar ook onbekenden die bij het vertrek als vrienden voelden. Zoveel lieve recensies hadden we in het eerste jaar niet verwacht!
In juni plaatsten we in de keuken een cuisinière au bois – een houtkachel die zowel als kooktoestel als haard fungeert – en in het kantoor kwam een mooie haard. Het weer bleef tot oktober fantastisch, waardoor we, ook nu, 22 november, de vloerverwarming nog steeds niet aan hebben. De haarden brandden echter wel, wat het extra gezellig en comfortabel maakt.
In juli organiseerden we de eerste schilderworkshop met Anouk Bijsterbosch. Het was intensief, maar ook ontzettend leuk. Er werd hard gewerkt en er ontstonden prachtige schilderijen. In oktober volgde de try-out van de gastronomische workshop met Jelle Wagenaar. Wat een gezelligheid en wat een heerlijke gerechten! Beide workshops waren een groot succes en staan opnieuw op de agenda voor april en oktober. (Plus nog een aantal bijzondere in de planning)
In oktober realiseerden we ons dat we in het hele jaar slechts vijf weken alleen waren geweest. Verder was het een aaneenschakeling van gasten, gezelligheid en werk. Bryan, onze oud-stagiair die altijd al zei: "Als jullie naar Frankrijk verhuizen, ga ik mee", woont nu bij ons voor onbepaalde tijd. Het is geweldig gezellig, hij is een enorme hulp, en de honden (en wij) zijn hartstikke gek met hem.
En nu, terwijl we langzaam richting de winter gaan, komen er steeds weer verrassende ideeën en initiatieven op ons pad. Deze zaterdag hebben we een open dag, zodat de locals het atelier en de werkplaats kunnen zien (en voor wie wil, ook ons huis). Volgende week ontvangen we alweer diverse gasten, en op 30 november organiseren we een borrel ter gelegenheid van ons eerste jaar hier.
Belbouys is een magnetische plek geworden voor bijzondere leuke mensen, goede energie en prachtige initiatieven die telkens weer op ons pad komen.
Als we ons eerste jaar moeten samenvatten: het was intens, hard werken, weinig tegenvallers, vermoeid, maar vooral genieten. Genieten van het domaine, het huis, de zon, het zwembad, het resultaat van het harde werk en bovenal van de mensen om ons heen.
Er zijn te veel mensen om te bedanken om alle namen op te schrijven, maar ieder die ons heeft geholpen – voor, tijdens en na de verhuizing – bedankt! Jullie hebben meegeholpen onze droom waar te maken. Jullie zijn stuk voor stuk onderdeel van ons avontuur en het succes van Belbouys! 🧡🧡🧡 Merci!!!
