10/05/2025
Het was een lange, hectische, dankbare, vermoeiende, hartverwarmende, afwisselend barkoude en dan weer snikhete dag op het werk vandaag. In het kleinschalige tuincentrum waar ik halftijds als floriste werk, is het dit weekend alle hens aan dek. De combinatie van prachtig weer, moederdag, een populaire tuinbeurs, blakend perkgoed en personeelstekort zorgde voor een ongeziene drukte. Als 1 hechte familie sprongen we voor elkaar in de bres, toetsten we bij elkaar af of iedereen ok was, deden we tussendoor wat high fives hier en daar. Topteam 🙏🏻! Schoon om zien ook hoeveel klanten de weg naar dit lokale familiebedrijf vonden. Tig boeketten heb ik gedraaid voor al die mooie mama's out there 💓.
Toen ik 's avonds afscheid nam en met de fiets huiswaarts ging keren, riep iemand me toe: "Geniet ervan hè morgen!". Ik, die wijselijk wat rust en recuperatietijd had ingecalculeerd op mijn vrije zondag, vroeg me luidop af: "Wat is er morgen?" "Moederdag hè!?", vervolgde diegene ietwat verbouwereerd... .
Bahm! Een onverwachte 'kleine' reminder die de hele avond bleef nazinderen. Het was de reminder dat geven en ontvangen niet altijd helemaal in balans zijn in dat hoogsensitieve systeem van mij. Het is de valkuil die me 7 jaar geleden keihard onderuit haalde.
Hoe kon ik na een dag, die simpelweg moederdag ádemde, voor mezelf vergeten dat morgen moederdag was...?!
En dus slaap ik morgen uit, laat ik me de ganse dag gewillig 'bemoederen' door mijn prachtige puberzonen, geniet ik van het zonnetje, kuier ik op blote voeten door de pluktuin en pluk ik vast en zeker zo'n heerlijk boeketje als op de foto bij elkaar, helemaal en volledig for me myself and I.
Ik wens alle mooie mama's morgen een heerlijke moederdag toe!
