T Coninckrijk

T Coninckrijk Originele niet-religieuze ceremonies bij belangrijke levensmomenten: geboorte/ adoptie, groeifeest,

Autoritten met mijn dochter van zes op de achterbank zijn altijd op zijn minst interessant. Als we niet samen meebrullen...
12/05/2025

Autoritten met mijn dochter van zes op de achterbank zijn altijd op zijn minst interessant. Als we niet samen meebrullen met de zelf samengestelde Spotifylijst ‘kinderliedjes’, hebben we meestal boeiende gesprekken. Een tijdje geleden hadden we volgend gesprek:
- Mama, als je een moeke en vake (onze namen voor grootouders) bent, maar je bent nog niet zo oud, kan je dan ook sterven?
- Hoe bedoel je, schat? (ik was nogal verrast door de vraag)
- Wel, als je al een moeke of vake bent, maar je zit nog niet in een rolstoel of zo, kan je dan ook sterven?
- Ja, dat kan. Je kan op elke leeftijd sterven. Sommige baby’tjes leven slechts een dag, andere mensen worden 110. Dat weet je niet op voorhand.
- O. (Stilte) Kunnen baby’tjes ook in de buik sterven?
- Ja. (ik besluit om haar over mijn miskramen te vertellen). Mama heeft ook dat ook meegemaakt. Voor jij werd geboren, is er enkele keren een kindje in mijn buik gestorven. Maar gelukkig ben jij daarna gekomen.
- O. (Stilte) Als je een kindje krijgt, kiest de dokter dan of het een meisje of een jongen is?
- (ik lach) Nee, schat, dat kiest de dokter niet. Maar de ouders ook niet. Soms weet je wel al heel vroeg wat het is, sommige ouders wachten tot het geboren is.
- Kiest de dokter de naam dan van het kindje?
- (ik lach opnieuw) Nee, moppie, dát mogen de mama’s en papa’s doen. Zo hebben papa en ik samen jouw naam gekozen.
- Waarom?
- Omdat we dat een heel mooie krachtige naam vonden.
- O.
Einde autogesprek. Haar hoofdje kon weer eventjes voort met al die informatie.
Een gesprek waar een vraag over sterven naadloos in vragen over geboorte en leven vloeide. The circle of life. Ze snapt het.

Heb jij een moment in je circle of life dat je wilt belichten? Waar je even bij stil wilt staan?

Contacteer me voor meer info of neem een kijkje op mijn website 👑

🌸

Vrijdagavond 29 september 2023. Mijn dochter van 5 en ik zitten in de zetel. Terwijl zij even op de tablet kijkt, contro...
28/04/2025

Vrijdagavond 29 september 2023. Mijn dochter van 5 en ik zitten in de zetel. Terwijl zij even op de tablet kijkt, controleer ik haar haren op kriebelbeestjes (het is weer die tijd van het jaar). Plots – als donderslag bij heldere hemel – vraagt ze:

- Mama, hoeveel levens hebben wij?
- Euh...dat weet ik niet. Maar ik ben vrij zeker dat jij als Roxàn één leven hebt.
- Ah. Hebben jij en papa ook maar één leven?
- Euh...ja, als jouw mama en papa hebben wij ook maar één leven.
- Dus als wij maar één leven hebben, gaan wij dan snel sterven?
- Niet per sé, we kunnen hier nog wel even rondlopen.
- Oh, OK. Maar jullie zijn ouder dus jullie sterven eerder hé?
- Euh..ja, dat zal hopelijk zo gebeuren.

Einde gesprek. Ze wist voorlopig genoeg en kijkt verder op de tablet. Ik ga nog even - van mijn sokken geblazen - met de kam door haar haren. Vanwaar kwam dit nu ineens? Waar loopt dat kleine hoofdje mee bezig? Ik was verbaasd door de rust waarmee ze de vragen stelde. Zo trots op haar, want ze staat nu al verder dan ik op die leeftijd. Ik ben als kind altijd al ‘als de dood’ geweest voor de dood. En ook al sta ik daar nu al heel anders tegenover, ik ben blij dat zij er nu zo rustig vragen over kan stellen. Ik hoop dan ook dat ik haar kan meegeven dat de dood bij het leven hoort. Dat ‘het leven’ geen lijn is, maar een cirkel. Ik heb niet alle antwoorden, maar ik weet maar één ding en dat is dat je er maar best het beste van maakt. En als het zover komt, dat je hopelijk op een mooie manier afscheid kan nemen. En indien niet, dat jouw nabestaanden van jou op een mooie manier afscheid kunnen nemen. En daar zorg ik voor, als voorganger van afscheidsdiensten.

Vragen? Neem gerust contact met me op.

Leeszucht Mijn dochtertje van zes zit in het eerste leerjaar en leert dus volop rekenen, schrijven en lezen. In haar kle...
14/04/2025

Leeszucht

Mijn dochtertje van zes zit in het eerste leerjaar en leert dus volop rekenen, schrijven en lezen. In haar kleuterjaren was ze enorm bezig met letters, het alfabet, schrijven, taal, maar nu ze het ‘moet’ doen, is de interesse verminderd en moet ik haar vaak aanmoedigen om in haar leesboekje te lezen. Net voor de Kerstvakantie had ze er echt geen zin meer in en zei ze plots (na één blaadje) te hebben gelezen: “Mama, ik kan echt niet meer, mijn leeszucht is op.”

Ik kon een lach niet bedwingen. Leeszucht, nog nooit van gehoord, maar ik begreep wat ze bedoelde. Van mij kreeg ze alvast al haar punten om een nieuw origineel woord te bedenken. Want hoe straf is het om een nieuw woord te bedenken voor haar eigen probleem?

Woorden hoeven niet altijd te bestaan om uit te drukken wat je bedoelt. Ze hoeven niet altijd taalkundig correct te zijn om er waarde aan te geven. Ik schrijf graag, maar noem mezelf geen schrijver. Ik heb een diploma in de vertaalkunde op zak, maar ben geen taalpurist.

Een nieuw onbestaand woord kan emoties oproepen, kan je doen herinneren aan een persoon die dat steeds gebruikte, kan je doen lachen en huilen. Dus wat mij betreft, kan het ook perfect in ceremonies of speeches.

Hebben jullie zo’n onbestaand woord dat jullie vaak gebruiken? Let me know in the comments!

Sprinkhaan31 augustus 2024. Ik reed met mijn fiets naar de kapper… en plots zag ik dat er een grote grasgroene sprinkhaa...
02/04/2025

Sprinkhaan

31 augustus 2024. Ik reed met mijn fiets naar de kapper… en plots zag ik dat er een grote grasgroene sprinkhaan met me mee reed. Ik geef toe dat ’t even schrikken was toen ik hem opmerkte (je verwacht dat namelijk niet meteen), maar al snel vond ik mijn onverwachte passagier fijn en prachtig gezelschap. Want heb je een sprinkhaan al eens van dichtbij bekeken?

Misschien vind je de sprinkhaan niet moeders mooiste, maar je kan toch niet ontkennen dat zijn lichaamsbouw gewoonweg ingenieus is? Zijn ‘ontwerp’ zorgt ervoor dat hij grote sprongen kan maken, volledig in vertrouwen en zonder te weten waar hij landt. Hij springt over obstakels heen en maakt grote stappen vooruit.

Net zoals ik. Want die dag had ik mijn allereerste huwelijksceremonie. Is dat nu zo speciaal, hoor ik jullie denken? Je bent toch ceremoniespreker? Zeer zeker, maar dit was in alle opzichten een specialleke. Het koppel had enkele maanden voordien mijn hulp ingeschakeld voor hun ceremonie zelf voor te bereiden, want ze hadden een vriend die de ceremonie zou leiden. Door omstandigheden, kon die vriend dat niet en een maand (!) vóór het huwelijk vroeg de bruid me of ik alsnog de ceremonie zou kunnen maken en begeleiden. Dat was even slikken...een maand? Voor mijn allereerste huwelijksceremonie?

Net als de sprinkhaan waagde ik de sprong. En op een maand tijd stak ik een ceremonie in elkaar, volledig op maat van het koppel (reviews volgen later!).

31 augustus. D-Day. Dag van mijn eerste huwelijksceremonie. Ik reed met mijn fiets naar de kapper en de sprinkhaan op mijn fiets herinnerde me er nog eens aan dat ik niet bang hoef te zijn om de sprong te wagen. Dat ik zo grote stappen vooruit zet en verder geraak dan ik ook zou durven hopen. Bij de kapper aangekomen, hopte hij van mijn fiets de wijde wereld in en ik zag ‘m nooit meer terug.

Merci, sprinkhaan.

#ᴛʀᴏᴜᴡᴇɴɪɴ2025

Vorige zomer overleed Pietje, onze erfenisvogel. Kort daarvoor wijdde ik nog een bericht aan hem hier op IG: hoe hij in ...
17/03/2025

Vorige zomer overleed Pietje, onze erfenisvogel. Kort daarvoor wijdde ik nog een bericht aan hem hier op IG: hoe hij in ons leven is gekomen en wat hij voor ons betekent. Heeft betekend. Want Pietje heeft zich dus ondertussen bij zijn oorspronkelijke ‘baasje’, mijn schoonvader, gevoegd. We kunnen niet zeggen dat we er kapot van waren, maar toch liet hij een serieuze letterlijke en figuurlijke leegte na. Ik miste hem aan mijn bureau, ik miste zijn fluiten, en het idee dat mijn man de enige levende herinnering aan zijn vader kwijt was, stemde me wel droevig.

Ook bij mijn dochtertje van bijna 6 ligt het verlies van Pietje moeilijk. Ze vindt afscheid sowieso moeilijk en lastig, en heeft het al vaak moeten doen in haar jonge leventje. Haar verdriet gaat zo diep en is zo intens, dat het tegelijkertijd hartverscheurend en hartverwarmend is. Ik vind het mooi dat ze zo intens geeft om haar dierbaren, mens en dier. Maar ik maak me soms serieuze zorgen over hoe dat kleine hoofdje dat allemaal een plaats probeert te geven. Ik laat haar uithuilen, adem mee, en ik laat haar praten. Meestal eindigt dat dan in een heel lange knuffel. En dan kan ze weer even door. Tot het volgende momentje van intens verdriet.

En toen gebeurde er iets onverwachts. Diezelfde zomer hadden we groot familiefeest in de tuin van mijn zus. Ik had mijn dochter al de hele namiddag amper gezien - die was druk aan het spelen met haar achternichtjes - tot ze me plots kwam halen: “Mama, kom je eens mee? Ik heb een begrafenis gemaakt voor Pietje”. Dit had ik niet zien aankomen. Waar kwam dit nu plots vandaan? Nieuwsgierig ging ik mee met haar. En ze nam me mee naar een stil plekje in de tuin, waar ze drie blokken uit het Kubbsspel bij elkaar had gelegd, op hun lange zijde, en ze met gras en wilde bloemetjes had bestrooid. Ik werd er even stil van. En toen zei ik: ‘Weet je, schat, op een begrafenis wordt er meestal ook een woordje gezegd over de persoon of het diertje dat is overleden. Over wie hij was en wat hij betekende voor iemand anders. Wil jij graag iets vertellen?’ En alsof het niets was, stak ze een minigrafrede af voor Pietje, onze erfenisvogel. Ze vertelde wie Pietje was, dat hij heel mooi en luid kon fluiten en dat ze hem zal missen. Ik was zo trots op haar en gaf haar een dikke knuffel.

Omdat ik nu al ongeveer een jaar afscheidsdiensten doe, valt het woord ‘begrafenis’ natuurlijk af en toe eens thuis. Af en toe stelt ze me vragen over wat ik doe en daar antwoord ik eerlijk op. Maar écht begrijpen wat een begrafenis inhoudt doet ze nog niet. Wat er dan geb***t tijdens zo een dienst weet ze nog niet,... Dat ze daar zelf een invulling heeft aan gegeven en dat op die manier voor Pietje heeft gedaan, vind ik zó mooi!

Eywa 15 jaar geleden ging ik met een vriend naar de eerste Avatarfilm op groot scherm kijken. Blew.My.Mind! Als liefhebb...
03/03/2025

Eywa

15 jaar geleden ging ik met een vriend naar de eerste Avatarfilm op groot scherm kijken. Blew.My.Mind! Als liefhebber van fantasy films was ik al wat Harry Potters en Lord of the rings gewoon, maar dit had ik nog nooit gezien! Bijna drie uur lang zat ik gekluisterd in mijn stoel, het kon voor mij niet lang genoeg duren. Het werd een film die op verschillende manieren een diepe indruk op mij heeft nagelaten.

De visuals. Zó realistisch, zó mooi. Alsof je zelf op Pandora, de planeet van de Na’vi bent. Helemaal opgezogen in die prachtige omgeving: de kleuren, de natuur, de Na’vi en hun Ikran(vogels), fenomenaal!

Maar het is de symboliek van die hele film die me er zo van doet houden. Want de natuur, de fauna en flora op de planeet Pandora wordt in balans gehouden door een soort moederenergie: de Eywa. Een soort van entiteit die voor harmonie zorgt tussen plant, dier en ‘mens’. Eywa voorziet, beschermt en verbindt. En de inwoners van Pandora, de Na’vi, communiceren met haar door de Tree of Souls, de boom der zielen.

Eywa zegt dat alles en iedereen met elkaar verbonden is. En ik weet nog dat ik dacht toen ik als twintiger: wauw, op zo’n planeet wil ik ook leven. Maar het feit is: we hebben ook zo’n planeet. We hebben ook zo’n fantastische natuur, kleuren, magische plekken. Maar we zijn onze respect voor onze Eywa kwijt. En toch, terwijl voor velen enkel hun ego telt en ze alles kapot maken, zie ik rondom mij zo veel mensen die op microniveau hun steentje proberen bij te dragen, de wereld wat beter proberen te maken, proberen te verbinden. Net zoals ik. Door mensen samen te brengen, levensmomenten te vieren en iets moois voor die persoon te creëren. Doe je mee?

Voor de Avatarlovers zoals ik: I see you 😉. 🌸

Meme Evergem Mag ik jullie voorstellen: mijn meme Evergem. Enkele weken geleden was het de verjaardag van mijn grootmoed...
17/02/2025

Meme Evergem

Mag ik jullie voorstellen: mijn meme Evergem. Enkele weken geleden was het de verjaardag van mijn grootmoeder, de mama van mijn mama. Ze zou op 18 januari 98 jaar geworden zijn, maar ze overleed al in 2018. De laatste tijd komt ze meer en meer in mijn gedachten, want de liefde voor tekst, taal en schrijven heb ik van haar geërfd. Zij was degene die bij elke verjaardag een gedichtje op onze verjaardagskaartjes schreef, die overal papiertjes liggen had waar ze woorden of tekstjes opkrabbelde want haar ingevingen kwamen even onverwacht en natuurlijk als de mijne.

Tijdens één van mijn grondige opruimbuien (wat heeft een mens veel gerief, zeg!) was ergens vorig jaar mijn curverbox met postkaarten, (liefde)brieven, verjaardagskaartjes etc. aan de b***t. Want ja, ik had echt álles uit mijn jeugd bewaard (zie ook mijn vroegere post). Plan: snel door die hoop papier gaan, triëren, het meeste weggooien. Realiteit: ik heb uren op het bed gezeten, omringd door een zee van stukjes jeugd. Alsof ik mijn 40-jarig bestaan en mezelf door de ogen van al die vrienden, vriendinnen en familie zag.

Ook alle verjaardagskaartjes die mijn meme naar me stuurde, zaten nog in die box. Elke keer voorzien van een persoonlijk tekstje of gedichtje, geschreven in haar prachtige handschrift. Een glimlach verscheen op mijn gezicht. Die lach werd vergezeld door tranen van ontroering toen ik het kaartje voor mijn 12de verjaardag in handen had. Want dit is wat er op stond geschreven:

“De muze is er niet vandaag, misschien zit ze bij u daar jij ze opspaart. Ge begrijpt wel wat ik bedoel want schrijven is ook uw levensdoel.”

Ze wist duidelijk al veel eerder dan ik, dat ik haar schrijfgenen had geërfd. En er kwam een golf van ontroering, opluchting en bevestiging over mij. Want mijn meme heeft niet meer meegemaakt dat ik ceremoniespreker ben geworden, dat ik veel schrijf, dat ik de traditie om mensen gelukkig te maken met woorden heb voortgezet. Nu, dertig jaar later, heeft ze het me laten weten en weet ik dat ze trots is op mij. En ik op haar.

Merci, meme.

Stel je een groot oud dik boek met gouden randjes voor. Op de kaft staat in gouden letters ‘Conincklijke Vertellingen’. ...
10/02/2025

Stel je een groot oud dik boek met gouden randjes voor. Op de kaft staat in gouden letters ‘Conincklijke Vertellingen’. “Zo’n dik boek,” hoor ik jullie denken, “daar moeten nogal veel verhalen in staan.” Zeker en vast! Want in ‘t Coninckrijk geb***t nogal wat. Grote dingen, maar vooral veel kleine en o zo mooie dingen. Hersenspinsels, geb***tenissen en dingen die me inspireren of aan het denken zetten.

Elke twee weken op maandag haal ik mijn groot verhalenboek uit en zullen jullie een Conincklijke vertelling kunnen lezen. In de nabije toekomst zullen deze verhalen ook mijn vernieuwde website te vinden zijn 🤗.

Ik wens jullie veel leesplezier!

Liefs,
Silvie

Beste 2024,Nu jij voor altijd in de geschiedenisboeken bent verdwenen en 2025 de aftrap heeft gegeven, blik graag nog ee...
01/01/2025

Beste 2024,

Nu jij voor altijd in de geschiedenisboeken bent verdwenen en 2025 de aftrap heeft gegeven, blik graag nog eens op jou terug.

Je was intens,
je was krachtig,
Je was turbulent,
je was prachtig
Je was weinig,
en je was veel
Je lag soms in stukken
en werd dan weer heel
Je was warm
je was kil
Je was luid en
je was stil.

Je was 2024
je ging omhoog en weer omlaag
Een jaar met vele ritmes
soms snel, en dan weer traag

Merci 2024
voor alles wat je in mijn Conincklijk schoentje stak:
vele verhalen, vele wensen
veel inspiratie en nieuwe mensen

Merci 2024
voor alles wat je was
tot ik eens heimwee naar je heb
zet ik jouw levensverhaal nu in de kast
Slaap lekker, oudjaar
En Merci, merci, merci! Echt waar.

Liefs,
Silvie

❤️
29/11/2024

❤️

Trots om ceremoniespreker te zijn! Trots om ondernemer te zijn! Trots om LEF-gozer te zijn in Kaprijke! 📷 .anouck
22/11/2024

Trots om ceremoniespreker te zijn!
Trots om ondernemer te zijn!
Trots om LEF-gozer te zijn in Kaprijke!

📷 .anouck

Adres

Kaprijke
9970

Meldingen

Wees de eerste die het weet en laat ons u een e-mail sturen wanneer T Coninckrijk nieuws en promoties plaatst. Uw e-mailadres wordt niet voor andere doeleinden gebruikt en u kunt zich op elk gewenst moment afmelden.

Delen