16/08/2025
An afternoon of memories
ลายมือบรรจงในสมุดบันทึกเล่มเล็กๆ หลายสิบเล่มที่วางซ้อนกันอยู่อย่างเป็นระเบียบในตู้ใบนั้นนั่นเอง ที่ต่อเติมจินตนาการ เพิ่มรายละเอียดให้กับภาพจำของเรากับบ้านในหลังเดิม ขึ้นมาทีละเล็กละน้อย จนเกิดเป็นบ้านในหลังปัจจุบันอย่างที่เห็น
ความทรงจำจากบ่ายวันหนึ่งเมื่อหลายปีก่อน...
บ้านไม้สองชั้นขนาดกลาง ปกคลุมด้วยต้นไม้หนาทึบทั่วบริเวณ จนไม่เห็นบางมุมของบ้านได้ชัดเจนอย่างเมื่อก่อน หน้าต่างสีซีดจาง ระเบียงชั้นสองมีแต่ใบไม้แห้งปลิดปลิวกระจาย ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดของกิ่งก้านที่แผ่มาบดบัง
ห้องด้านในส่วนใหญ่ถูกล็อคไว้ เว้นแต่บางห้องที่ประตูเปิดแง้มอยู่เพราะแม้แต่กุญแจก็เก่าจนบางดอกสูญหาย แสงแดดยามบ่ายส่องลอดหน้าต่างไม้สองระดับเข้ามาในห้อง โต๊ะเครื่องแป้งที่มุมห้องครั้งหนึ่งเคยเต็มไปด้วยน้ำอบ โคโลญจน์กลิ่นรัญจวน น้ำมันใส่ผม บิวตี้ครีม และกล่องแป้งซึ่งเมื่อใดที่เปิดกล่องจะมีเสียงดนตรีบรรเลงขึ้นทุกครั้ง ฟังเพราะเสนาะหู
บัดนี้แม้ของเหล่านั้นยังวางอยู่ แต่กลิ่นน้ำอบและโคโลญจน์กลับจางอ่อนแทบหาย ส่วนกล่องแป้งเมื่อเปิดออกก็มีแต่ความเงียบงัน ไม่มีเสียงดนตรีอีกต่อไป
ตู้ใบหนึ่งในชุดเครื่องแป้งถูกล็อคไว้แต่ลิ้นชักนั้นเปิดได้ เมื่อเปิดดูก็พบกุญแจดอกเล็กใส่อยู่ในกลักอันหนึ่ง กุญแจที่ทั้งเก่าทั้งเล็กนั้นดูจะมีขนาดพอดีสำหรับไขตู้นั้นให้เปิดออกได้
ภายในตู้พบสมุดบันทึกหลายสิบเล่ม วางซ้อนอยู่อย่างเป็นระเบียบ บนปกสมุดแต่ละเล่ม กำกับปีพุทธศักราชไว้
